To bardzo dobrze zrobione przedstawienie. Ma świetne tempo, nastrój (od  śmiechu po grozę) zmienia się nieustannie, zaś największym atutem stała się gra aktorów. Wszyscy prezentują duże umiejętności warsztatowe, zdolność do pokazania zmieniających się, jak w kalejdoskopie, nastrojów i emocji, balansujących często na granicy, którą łatwo przekroczyć.

Krystyna Kasińska, „Miesięcznik Prowincjonalny” 2015, nr 5

(…) Warto wybrać się na „Boga mordu” do Teatru Powszechnego… naprawdę warto!

Krzysztof Babicki zaprezentował spektakl nietypowy – choć temat nie jest błahy, to ujęcie na tyle nieoczywiste, że wywołuje u widowni salwy śmiechu. „Bóg mordu” to po prostu błyskotliwa sztuka: zawsze aktualny temat, doskonałe, zaangażowane aktorstwo, i świetny dowcip. Ta mieszanka daje gwarancję naprawdę udanego wieczoru. Doskonały wybór tytułu rozpoczynającego nowy sezon. To zdecydowanie kolejna pozycja na liście tych obowiązkowych z repertuaru naszego teatru!

Agnieszka Wojciechowska, „OK!Magazyn” – wrzesień 2015

 Zapraszamy:  6,18,19,20 grudnia 2015 r. godz. 19.00   

Christian Giudicelli

PIERWSZA MŁODOŚĆ

reżyseria Julia Wernio

"W życiu kobiety rozróżnić można siedem okresów: niemowlę, dziewczynka, dziewczyna, młoda kobieta, młoda kobieta, młoda kobieta i młoda kobieta..."

Czy wiek może być istotną przeszkodą w realizacji marzeń? Czy życiowe doświadczenie i świadomość obowiązujących „norm” powinny nas ograniczać? Jak wiele - pomimo odebranych od życia lekcji - pozostało w nas spontaniczności, ciekawości świata i... odwagi?

Zapraszamy na „Pierwszą młodość” – pogodną komedię o przyjaźni, radości życia i niezłomnej sile nadziei.

I o tym, że w każdym wieku i niezależnie od okoliczności trzeba umieć cieszyć się życiem.

Niech żyje młodość! Przekonuje nas o tym świetny aktorski duet pań występujących w sztuce "Pierwsza młodość” Christiana Giudicellego, w reżyserii Julii Wernio.

Renee, emerytowana nauczycielka i Simone, wdowa po handlarzu na targowisku, bardzo cierpią z powodu samotności. Ich przypadkowe spotkanie na szkolnym wieczorku da początek przyjaźni sfinalizowanej absurdalną podróżą w świat. Przeżyją wspólnie pierwszą młodość.

Danuta Dolecka jako Simone i Iwona Pieniążek jako Renee pod wodzą Julii Wernio tworzą wręcz genialne kreacje. Ten świetnie wyreżyserowany i zagrany komediodramat łączący i smutek i humor nie potrzebuje obfitej scenografii. Cała uwaga widza skupia się na aktorkach. Finałowy taniec bohaterek w takt piosenki Luisa Armstronga jest doskonałą pointą przedstawienia. Którego obejrzenie polecam nie tylko emerytom.

Barbara Koś

„Echo Dnia”, 7.11.2014

Zapraszamy: 12 grudnia 2015 r. o godz. 18.00 oraz 13 grudnia 2015 r. o godz. 18.30

Adam Rolston

DORIS DAY

Sentymentalna podróż

reżyseria Zbigniew Rybka

 Czy znacie Państwo takie przeboje jak „Que sera, sera”, „Dream a Little Dream of Me”, „Fly Me To The Moon” czy „Perhaps”? (Jeśli nie jesteście do końca pewni, my zaręczamy, że znacie je doskonale J). A czy wiecie Państwo, kto je śpiewał?

Te i dziesiątki innych, równie znanych piosenek pochodzą z repertuaru Doris Day, wielkiej amerykańskiej gwiazdy kina i estrady lat 50 i 60-tych ubiegłego stulecia. Jednej z legend światowego kina.

Sympatyczna, utalentowana, zawsze uśmiechnięta blondynka. Typ słodkiej i niewinnej dziewczyny z sąsiedztwa... Publiczność pokochała ją z miejsca. Wyśpiewywała przebój za przebojem. Błyskawicznie upomniał się o nią film. Na scenie i ekranie partnerowali jej najwięksi - Frank Sinatra, Clark Gable, Cary Grant, grała m.in. u Alfreda Hitchcocka. W 1953 roku otrzymała Oscara.

Zrobiła oszałamiającą karierę, ale los jej nie oszczędzał. Życie gwiazdy - pełne burz i zawirowań, sukcesów i porażek, radości i tragedii - stało się punktem wyjścia do stworzenia iście hollywoodzkiego scenariusza teatralnego.

U progu Nowego Roku i Karnawału zabieramy więc Państwa w rozśpiewaną, sentymentalną podróż do lat, które z wolna zacierają się w pamięci… Czy będą to wspomnienia tylko Doris Day? A może jej historia i fantastyczne piosenki ożywią także nasze „cudowne lata"?

Zapraszamy:  31 grudnia 2015 r. o godz. 18.00 i 21.30 – Sylwester w Teatrze!

                             1 stycznia 2016 r. o godz. 18.00 –  Nowy Rok

                             2,3,5 stycznia 2016 r. o godz. 18.00        

Gabriela Zapolska

MORALNOŚĆ PANI DULSKIEJ

reżyseria Bogusław Semotiuk

„Moralność pani Dulskiej” to literacki i teatralny fenomen, całkowicie niesłusznie zbanalizowany przez szkolne analizy… Świetna komedia Zapolskiej, z kunsztownie zindywidualizowanymi językowo postaciami, zręczną, perfekcyjnie przeprowadzoną analizą psychologiczną, dowcipnym, celnym dialogiem nie poddaje się upływowi czasu. Nasza rzeczywistość wciąż dostarcza nowych kluczy do interpretacji tego tekstu. 

Intrygę sztuki większość z nas dobrze zna. Aniela Dulska, majętna właścicielka kamienicy, z zapamiętaniem godnym lepszej sprawy tyranizuje otoczenie. Tłamsi rodzinę, gnębi lokatorów. Jest mistrzynią hipokryzji, królową kołtunerii. Obłuda i chorobliwa chciwość wyznaczają sposób jej codziennego zachowania i narzucają metody rozwiązywania wszelkich domowych problemów. „Na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział” – to jej najważniejsze życiowe credo. Nie lubimy Dulskiej, bo Dulska nie daje się lubić… Jest antypatyczna, odpychająca. Drażni, irytuje, wkurza. Częściej jednak niepokoi, bo… w dziwny sposób odnajdujemy w niej bardzo znajome rysy. Przypomina nam o rzeczach, o których wolelibyśmy nie pamiętać… 

Ile Dulskiej jest w każdym z nas?

Zapraszamy Państwa na genialną, błyskotliwą i absolutnie ponadczasową komedię, która bawi, przerażając jednocześnie. 

Zapraszamy: 8,9 grudnia 2015 r. o godz. 11.00         

reżyseria Grigorij Lifanov

Arcydzieło światowej literatury w autorskiej wizji jednego z najciekawszych rosyjskich reżyserów teatralnych. Znakomita adaptacja wielkiej powieści Fiodora Dostojewskiego, która przez pryzmat losów ubogiego studenta Raskolnikowa, podejmuje rozważania na temat piątego przykazania „nie zabijaj”. Reżyser spektaklu, Grigorij Lifanov wybrał z utworu wątki najcelniej opisujące kondycję człowieka miotającego się tragicznie między własną zuchwałością a wyrzutami sumienia. W efekcie powstał mocny, niebanalny, mieniący się wieloma barwami, trzymający w napięciu spektakl o o winie i odkupieniu, dumie i pokorze, odwadze i przerażeniu.

(…) Cała obsada zasługuje na uznanie - w "Zbrodni i karze" udało się Lifanovowi zebrać grupę twórców świadomych, obdarzonych wyobraźnią i zmysłem obserwacji, a przy tym dających z siebie na scenie wszystko dla stworzenia pełnokrwistych postaci.

Spektakl przygotowany w radomskim teatrze może trafić do bardzo szerokiej publiczności - w jak najlepszym tego słowa znaczeniu. Spektakl spodoba się zwłaszcza tym, którzy tęsknią za teatrem opowiadającym widzom ludzkie historie, nie silącym się na testowanie wytrzymałości odbiorców. (…) Myślę, że dorosłym inscenizacji powieści rekomendować nie muszę - ale to zrobię: intelektualnie wyważona, przemyślana, atrakcyjna formalnie, dramaturgicznie sprawna... Warto spędzić te dwie godziny w radomskim teatrze.

Katarzyna Piwońska, NSK www.e-teatr.pl, 10.03.2012