Facebook YouTube
  • 21-03-2014

    nowości wydawnicze Korporacji Ha!art

    Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z nowościami wydawniczymi Korporacji Ha!art

    Świadomość ruchuTeksty o tańcu współczesnym pod red. Jadwigi Majewskiej (http://www.ha.art.pl/wydawnictwo/nowe-ksiazki/3498-swiadomosc-ruchu)

    Antologia Świadomość ruchu pod redakcją Jadwigi Majewskiej to autorski wybór najważniejszych wypowiedzi o tańcu współczesnym, opisujących fundamenty aktualnej estetyki i praktyki w tej dziedzinie. Refleksje twórców, ich autointerpretacje i manifesty zostały zestawione z esejami teoretyków i krytyków. Wszystkie zamieszczone wypowiedzi to głosy profesjonalistów, często o wadze klasyki gatunku. Książka składa się z dwóch części: w pierwszej taniec funkcjonuje w trzech perspektywach (jako proces, działanie i spektakl), w drugiej – pojawia się w rozlicznych kontekstach: teatralnym, krytycznym, historycznym, socjologicznym, antropologicznym czy religioznawczym. Poszczególne rozdziały zostały ułożone tak, aby wskazać ewolucję zagadnień i różnorodność perspektyw. Zestawienie nie ma jednak ambicji zbioru wyczerpującego nowoczesną refleksję o ruchu, nastawione jest raczej na konfrontację z tym, co aktualne i przyszłościowe w tańcu. Książka może służyć jako podręcznik dla studentów teatrologii, performatyki, teorii tańca, zarówno na uniwersytetach, jak i w wyższych szkołach artystycznych. Może stanowić podstawę do dalszych, bardziej szczegółowych, publikacji w przyszłości.Jest znakomitym przewodnikiem zarówno dla samych artystów, jak i dla osób piszących o tańcu oraz zajmujących się jego propagowaniem – szczególnie w kontekście wzrastającej popularności tańca w kulturze współczesnej.

    Na taką książkę czekało nie tylko środowisko tancerzy i choreografów, krytycy i ogromna rzesza sympatyków tej, coraz lepiej rozpoznawalnej i coraz szerzej popularyzowanej, sztuki, czekali też studenci teatrologii, muzycy i performerzy, o badaczach, rodzącej się na naszych oczach dziedziny akademickiej, jaką jest performatyka, nie wspominając. Zebrane przez Jadwigę Majewską, autorkę zaliczaną do najważniejszych krytyków tańca współczesnego w Polsce, artykuły układają się w przekonująco jednolitą, logicznie skomponowaną całość, której wartość poznawcza, tak historyczna, jak i teoretyczna, wydaje się nie do przecenienia. Pozwoli ona nie tylko zapoznać się z najważniejszymi wypowiedziami teoretyków (a praktycznie „ojców założycieli”) tańca współczesnego, ale posłuży także wielu przyszłym adeptom sztuki, która w naszym kraju znajduje się obecnie w fazie niezwykle dynamicznego rozwoju.

    Prof. dr hab. Jacek Kopciński (fragment recenzji wydawniczej)

     

    Wciąż mamy do odrobienia ogromne zaległości narosłe przez lata, kiedy taniec współczesny rozwijał się na świecie, a w Polsce był traktowany niemal jak ekscentryczne dziwactwo. Najważniejsza ztych zaległości to brak dostępu do polskich tłumaczeń podstawowych tekstów źródłowych.Tę właśnie zaległość proponuje nadrobić Jadwiga Majewska układając swoją antologię tekstów o tańcu współczesnym. Oparta na modelu anglosaskiego readera, gromadzi najważniejsze teksty poświęcone zagadnieniom tańca, pochodzące zarówno od samych artystów (wystąpienia programowe, wywiady), jak i od czołowych badaczy. Dzięki temu może stać się niezwykłe cenną pomocą w pracy dydaktycznej wszystkich podejmujących refleksję nie tylko nad tańcem, ale nad tymi aspektami kultury współczesnej, które związane są z badaniami ciała i ruchu.

    Prof. dr hab. Dariusz Kosiński (fragment recenzji wydawniczej)

    Ewa Majewska, Sztuka jako pozór? Cenzura i inne paradoksy upolitycznienia kultury (http://www.ha.art.pl/wydawnictwo/nowe-ksiazki/3496-sztuka-jako-pozor-cenzura-i-inne-paradoksy-upolitycznienia-kultury)
     

    Proponowany tu zbiór tekstów jest przede wszystkim próbą stworzenia takiej krytycznej teorii kultury, w której dochodzi do połączenia feministycznej krytyki społecznej i estetyki z marksizmem, poststrukturalizmem i teorią krytyczną […].

    Niniejsza publikacja stanowi zapis działania na przecięciu przynajmniej kilku dyscyplin i może być czytana jako dowód czy potwierdzenie współwystępowania kilku równoległych form organizowania jednego, społecznego pola. Zebrane tu interwencje były niemal zawsze dokonywane z zewnątrz — nie jestem historyczką sztuki, zajmuję się przede wszystkim teorią kultury i filozofią. Momentami pisałam również z pozycji zaangażowania czy wręcz aktywizmu. Przywykliśmy do starannego rozgraniczania teoretyzowania i praktyki, teksty o sztuce są też zazwyczaj pisane z pozycji statecznego desintéressement, przy wygaszonym afekcie i w neutralnym tonie. Tymczasem tu dochodzi czasem do głosu moje zaangażowanie w debaty wokół kultury, sztuki i polityki. Pozostaje jeszcze kwestia pozwalająca przedstawić ogólny koncept niniejszej książki: mianowicie stanowi ona zbiór tekstów, które będąc analizą prac i działań artystek i artystów, stają się zarazem próbą refleksji nad kulturą, polityką i społeczeństwem po 1989 roku, ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu polskiego, choć nie tylko.

    Z Wprowadzenia

    • • •

    Ewa Majewska to przenikliwa teoretyczka, badaczka zainteresowana współczesną kulturą, jej związkami z obszarem szeroko pojętej władzy, a także problematyką płci. Najważniejsze zagadnienia, które pojawiają się w jej pisarstwie, to kwestie wolności i władzy. W najnowszej książce Majewska nie tylko omawia twórczość wybranych przez siebie artystek i artystów, ale także próbuje stworzyć zbiór narzędzi teoretycznych, które pomagają tę sztukę odczytać, a zarazem wpisać ją w cały obszar problemów nowoczesnego społeczeństwa.

    Z recenzji Izabeli Kowalczyk

    • • •

    Niniejsza książka zdecydowanie broni tezy o politycznym charakterze sztuki i wszelkich działań w kulturze oraz zakłada społeczne uwikłanie praktyk artystycznych między innymi wskutek nierówności płciowych, konfliktów klasowych, rasizmu czy homofobii.

    Z Wprowadzenia Ewy Majewskiej

     
    audiobook tomu opowiadań: Nastka, śmiej się! Mariana Pankowskiego w interpretacji Jerzego Treli (http://www.ha.art.pl/projekty/multimedia/audio/3489-moj-snieg-mariana-pankowskiego-czyta-jerzy-trela) 

    Mariana Pankowskiego pamięta się jako „poetę prozy”, zapominając o jego dramatach oraz o tym, że jego powieści i opowiadania mają ogromny potencjał, gdy wydobędzie się ich brzmienie. Jest to zadanie niezwykle trudne, na którym poległy całe rzesze interpretatorów. Gdy Jerzy Trela, najwybitniejszy polski aktor, zgodził się nagrać audiobook na bazie ostatnich opowiadań Mariana Pankowskiego zamieszczonych w tomie „Nastka, śmiej się!”, wiedzieliśmy, że wydawniczy hołd dla „najmłodszego polskiego pisarza” zyska najbardziej adekwatną formę, że wybrzmi wszystkimi tonami przebogatej Pankowskiej polszczyzny. Wydanie audio uważamy nie tyle za dopełnienie lektury, co za równorzędną realizację, mistrzowskie spotkanie jednego z najbardziej oryginalnych projektów literackich z jednym z najpiękniejszych polskich głosów.

    audiobook tomu opowiadań Dziewięćdziesiąte Sławomira Shuty, czyta Piotr Głowacki (http://www.ha.art.pl/projekty/multimedia/audio/3623-dzika-iluminacje-slawomira-shuty-czyta-piotr-glowacki)

    Dziewięćdziesiąte, zbiór opowiadań Sławomira Shuty, to podróż szalona, oniryczna i fantastyczna zarazem. Zaciera się dystans między czytelnikiem a autorem, można odnieść wrażenie, że siedzi on tuż obok, przedstawiając zabawne historie dojrzewającego chłopaka – subiektywne i uniwersalne jednocześnie. Lekturze towarzyszą częste wybuchy śmiechu, niejednokrotnie wzbiera ochota na wtrącenie paru słów i poklepanie autora po ramieniu. Dlatego też tak dobrze słucha się nagrania w wykonaniu aktora Piotra Głowackiego. Proza Shutego nabiera dzięki temu nagraniu pełniejszego wymiaru. Audiobook Dziewięćdziesiąte jest idealną pozycją dla tych, którzy chcą być z literaturą na bieżąco, jednak nie mają zbyt wiele czasu – słucha się bowiem równie lekko, co czyta, niczym znajomego gawędziarza, lubującego się w opowiadaniu zabawnych historii.

     

    44 nr ludowy pisma "Ha!art" (http://www.ha.art.pl/czasopismo/numery-czasopisma/3511-ha-art-44-4-2013)

    Wydanie ludowe.

    Wśród autorów: Zbigniew Masternak, Marek Tobolewski, Jan Bińczycki, Łukasz Saturczak, Ziemowit Szczerek, Michał Piętniewicz, Krzysztof Wołodźko, Piotr Marecki, Sebastian Rerak i inni.

    • • •

    Dlaczego ten numer jest ludowy? Okazuje się, że lud to najbardziej demokratyczny, pojemny i wieloznaczny termin, jakim można opisać rodzimą zbiorowość. W miejsce zadawnionej nomenklatury, patetycznego i ekskluzywnego „narodu”, fałszywie modernistycznego „społeczeństwa” proponujemy ludowość (a nawet populizm) rozumianą jako egalitarny i uniwersalny punkt wyjścia do refleksji nad kondycją zbiorowości. Od greckiego δῆμος po lud boży, od klasy pracującej po współczesny prekariat.

    Jan Bińczycki, fragment Wstępu

    • • •

    Opracowanie graficzne: Katarzyna Janota

    Okładka: Katarzyna Janota (projekt) i Adam Wójcicki (ilustracja)

    • • •

    Spis treści

     

    • Jan Bińczycki, Wstęp

    • Biogramy

    • Jak w Ameryce!

    • Konrad Błażejowski, Wokół A People's History of the United States

    • Marek Tobolewski, Amisze: Zacofani bigoteryjni wieśniacy w awangardzie antykonsumpcyjnej utopii

    • Polska na nowo

    • Nie ma wzoru na polskość, Z Andrzejem Romanowskim rozmawia Jan Bińczycki

    • Przemysław Jucha, Detronizacja szczególnej postaci metonimii

    • Mateusz Zemla, Problemy z historią

    • Anna Krztoń, Lekcja hi…orii

    • Łukasz Saturczak, Przesadzanie (Dolny Śląsk)

     

    Okładki znajdują się w galerii.  

Pogoda

Newsletter

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do naszego newslettera, a otrzymasz porcję najświeższych informacji

Nasi partnerzy