ANDRZEJ BEDNARCZYK

„RYTUAŁ NARCYZÓW”

Wystawa w ramach projektu „Pole Narcyzów”

Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku

Galeria „Kaplica”

Wernisaż 18 kwietnia o godz. 14.30

Wystawa czynna do 7 czerwca 2015

Kurator: Monika Bartoszek

Artystę zaintrygowała postać Narcyza. Mit o młodzieńcu zakochanym we własnym obliczu,

jest obecny w światowej kulturze od starożytności po dzień dzisiejszy. Tak długie trwanie

zapewnia mu interesująca, a jednocześnie malownicza historia, rozpatrywana z wielu

perspektyw, z filozoficzną i psychologiczną na czele. Do jednego z najbardziej

rozpoznawanych i uniwersalnych symboli próżności sięgali zarówno twórcy literatury, jak i

reprezentanci sztuk plastycznych.

Andrzej Bednarczyk powołał do życia Narcyza współczesnego, choć posłużył się kulturowym

cytatem – wiernie odtworzył i powielił figurę Narcyza ze słynnego obrazu Caravaggia.

Materia rzeźbiarska jest przy tym wyłącznie tłem akcji, polem przyjmującym na siebie

kompozycje graficzne. Nawiązuje się pewnego rodzaju dialog z otoczeniem, powstają

tekstowe lub obrazowe komunikaty, skierowane do widza. Zewnętrzna powłoka ciała staje

się czymś na kształt słupów ogłoszeniowych, plansz reklamowych, przebrań. Treścią przekazu

mogą być słowa lub cytaty, teksty z gazet, reklamy, rysunki geometryczne, fotografie,

fragmenty map itp. Żaden z „naskórków” nie jest jednorodny. Prezentowany w orońskiej

„Kaplicy” współczesny Narcyz nie wpatruje się już jednak w taflę wody. Jego żywiołem staje

się ekran telewizora i to z niego czerpie pożywkę dla miłości własnej.

W trakcie wernisażu będzie prezentowany performance „Ceci n’est pas un corps” (To nie jest

ciało) w wykonaniu Prince Negatif, czyli Łukasza Błażejewskiego. Tytuł performace’u to

parafraza słynnego obrazu René Magritta „Ceci n’est pas une pipe” (To nie jest fajka). Artysta

często posługuje się własnym ciałem jako środkiem wyrazu, medium. W czasie akcji na jego

plecach zostanie wytatuowane zdanie „Ceci n’est pas un corps”. Będzie to symboliczne

przekazanie ciała sztuce. Ciało stanie się obiektem.

Andrzej Bednarczyk urodził się w Leśnej w 1960 r. Studiował na Wydziale Grafiki a następnie

na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom z malarstwa pod

kierunkiem doc. Zbigniewa Grzybowskiego uzyskał w 1986 roku. Obecnie prowadzi

pracownię malarstwa i pełni funkcję Kierownika Katedry Malarstwa w macierzystej uczelni.

W 2009 r. uzyskał tytuł profesora. Uprawia malarstwo, grafikę, fotografię, rysunek, tworzy

instalacje, obiekty, sztukę książki.

BOLESŁAW BIEGAS

„KSIĘGA ŻYCIA”

Wystawa ze zbiorów Muzeum im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarnii (Oddział Muzeum

Narodowego w Warszawie)

Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku

Galeria „Oranżeria”

Wernisaż 18 kwietnia o godz. 14.00

Wystawa czynna do 7 czerwca

Kuratorzy: Monika Bartoszek, Jarosław Pajek

Bolesław Biegas (1877–1954) to jeden z najbardziej oryginalnych polskich artystów, który

swój niepowtarzalny styl zawdzięcza trudnej, a jednocześnie pełnej cudownych zwrotów

akcji biografii.

Ten utalentowany rzeźbiarz, malarz, dramatopisarz i teoretyk sztuki wywodził się ze

środowiska wiejskiego i doświadczył wszelkich upokorzeń niedostatku. Skutkiem

szczęśliwych zbiegów okoliczności i zapatrywań epoki pozytywizmu, miał szansę zdobyć

wykształcenie i zmienić pozycję społeczną. W wyniku publicznej zbiórki pieniędzy rozpoczął

studia w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie.

Kolejną cezurą w jego biografii był konflikt z profesurą krakowskiej wszechnicy, zakończony

głośnym wydaleniem z jej murów. Bezpośrednim powodem tej sytuacji była rzeźba

zatytułowana „Księga życia”, którą otaczała atmosfera skandalu. Los uśmiechnął się do niego

ponownie, gdy dzięki stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych wyjechał do Paryża,

by tam założyć własną pracownię i uniezależnić się od wszelkich rygorów pedagogicznych.

Zdobył też nowych protektorów, którzy nie szczędzili funduszy na jego rozwój artystyczny.

Niezwykłe prace Biegasa wzbudzały niechęć jednych, aprobatę drugich, ale nikogo nie

pozostawiały obojętnym. Na skutek stałego przebywania poza granicami kraju artysta był, i

jest nadal, bardziej znany w stolicy Francji niż w Polsce. Po jego śmierci w 1954 roku

większość prac trafiła do zbiorów Biblioteki Polskiej w Paryżu, gdzie do dzisiaj są

organizowane czasowe prezentacje jego dorobku.

Na wystawie w Galerii „Oranżeria” będzie prezentowana ta niewielka część spuścizny, która

pozostała w Polsce. Rzeźby pochodzą ze zbiorów Muzeum im. Xawerego Dunikowskiego w

warszawskiej Królikarni. Nawet w tak niewielkim wyborze dają świadectwo niezwykłego

talentu i bezkompromisowości twórcy. Rzeźby pochodzą z wczesnego okresu działalności –

czasów studiów na krakowskiej uczelni lub niewiele późniejszych, kiedy związki artysty z

krajem były najsilniejsze. Centralnym punktem wystawy będzie gipsowy odlew dzieła „Księga

życia” z 1901 roku, które w dużym stopniu zadecydowało o losach i karierze artysty.

RZEŹBA

ADAM MYJAK

Muzeum Rzeźby Współczesnej

Kurator: Anna Podsiadły

Wernisaż 25 kwietnia 2015 r., godz. 14.00

Wystawa potrwa do 7 czerwca 2015 r.

Pełniący aktualnie funkcję rektora ASP w Warszawie – Adam Myjak – zaprezentuje w

Orońsku kilkanaście najnowszych swoich prac wykonanych na przestrzeni ostatniej dekady z

różnych materii rzeźbiarskich. Wystawie towarzyszyć będzie obszerny, pięknie wydany

katalog zawierający bogaty materiał ilustracyjny i dokumentacyjny.

Adam Myjak jest rzeźbiarzem o ogromnej ekspansywności. Bliski prądowi tzw. Nowej

figuracji lat 70-tych od początku swojej drogi artystycznej tworzy cykle prac o wieloznacznej,

aluzyjnej treści, otwartej na interpretacje. Fascynują go tradycyjne formy rzeźbiarskiego

portretu i popiersia, poprzez które omawia intymną przestrzeń problemów egzystencjalnych

skupionych wokół człowieka współczesnego i jego kondycji. Działa formą zwartą,

monumentalną, pełną wewnętrznej energii, czasem ekspresyjną, a czasem kubizującą, łącząc

ją z wymową podkreślającego modelunek koloru. W materiale (marmur, brąz, terakota,

sztuczny kamień, stiuk, beton, blacha cynkowa, drewno) odnajduje Myjak cały potencjał

możliwości estetycznych i wyrazowych. Przy niezmiennej treści zmianie ulegają działania w

obrębie formy. Przemieszcza rysy, deformuje je, poddaje wewnętrznemu wirowi, wtapiając w

materię rzeźby blizny i pęknięcia. Innym razem działa powierzchnią wypolerowaną, obłą,

gładką. Są to formy zastygłe w momencie metamorfozy przed ostatecznym

skrystalizowaniem.

►Kalendarium: Adam Myjak (ur. 1947) w latach 1965 – 1971 studiował na Wydziale

Rzeźby warszawskiej ASP w pracowniach: prof. Stanisława Kulona, prof. Stanisława

Słoniny, Zofii Demkowskiej i Bohdana Chmielewskiego. Dyplom z wyróżnieniem w

pracowni prof. Bohdana Chmielewskiego uzyskał w 1971. W tym też roku rozpoczął pracę

pedagogiczną na macierzystej uczelni na Wydziale Rzeźby, został również kierownikiem

artystycznym pisma Nowy Wyraz (do 1979.). W 1990. mianowany profesorem, przez cztery

kadencje sprawował funkcję rektora ASP w Warszawie; funkcję tę pełni również aktualnie.

Pracuje także na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie prowadząc Zakład Rzeźby. Brał

udział w kilkuset wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, m.in.: w Marsylii,

Budapeszcie, Lizbonie, Madrycie, Paryżu.

► Wybrane wystawy indywidualne: 1970 – Galeria Rzeźby, FSO na Żeraniu, Warszawa;

1972 – Adam Myjak. Portret, Galeria Rzeźby, Warszawa; 1973 – Salon BWA, Bydgoszcz;

1974 – Galeria Sztuki BWA, Zamek, Szczecin; 1975 – Rzeźby Adama Myjaka, BWA, Lublin

[kat.]; BWA Arsenał, Poznań; 1976 – BWA, Bydgoszcz; 1977 – Galeria Kordegarda,

Warszawa [kat.]; Dom Sztuki, Rzeszów [kat.]; 1978 – Thermain Hotel, Karlove Vary [z M.

Wejmanem]; Galeria Sztuki i Literatury Ewy Dijk-Borkowskiej, Amsterdam; 1980 – Adam

Myjak, Janusz Pastwa, Galeria Atlantis, Duisburg; 1981 – Muzeum im. Wilhelma

Lembrücka, Duisburg [kat.]; 1982 – BWA Awangarda, Wrocław; 1988 – Galeria Studio,

Warszawa [kat.]; Ośrodek Propagandy Sztuki, Łódź; 1989 – [wystawa retrospektywna]

Muzeum m. Bochum, Bochum; BWA Arsenał, Poznań; Galeria 72, Muzeum Okręgowe,

Chełm; 1990 – KUL, Lublin; Galerie an der Bergstrasse, Weinheim; 1991 – Instytut Kultury

Polskiej, Praga i Bratysława; Muzeum Trnava, Trnava; 1992 – Adam Myjak – dedykacja,

Galeria Studio, Warszawa; 1993 – Galeria Zachęta, Warszawa, Centrum Rzeźby Polskiej,

Orońsko [kat.]; 1994 – Muzeum Okręgowe, Legnica [kat.]; 1998 – Muzeum Przyrodnicze

Solińskiego Parku Narodowego, Międzyzdroje; 1999 – Galeria Studio, Warszawa [kat.]; 2000

– Galeria Zamek, Reszel; 2003 – Adam Myjak. Rzeźba, Galeria Sztuki Współczesnej Profil,

CK Zamek, Poznań [kat.]; 2005 – Rzeźby i rysunki, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki,

Warszawa [kat.]; Rzeźba i rysunek, Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu; Adam

Myjak. Rzeźba, Małopolska Galeria Sztuki „Dwór Karwacjanów”, Gorlice [kat.]

►Realizacje monumentalne: 1970 – Pomnik konia krwiodawcy w Drwalewie [wg projektu

M. Wnuka, wspólnie z J. Pastwą]; 1984 – Pomnik Tadeusza Kościuszki w Połańcu n. Wisłą;

1987 – Pomnik Kadetów Polskich poległych w III Powstaniu Śląskim w Gogolinie [z

Januszem Pastwą]; 1998 – Grób Nieznanego Żołnierza w Częstochowie [z Januszem Pastwą];

Ptaki na fasadzie budynku Hestii w Sopocie; 1999-2000 – Filozofowie, budynek Biblioteki

Uniwersyteckiej w Warszawie; 2002 – Kwadryga na Teatrze Wielkim w Warszawie [z

Januszem Pastwą]; 2006 – Pomnik Homo Homini w Kielcach

►Wybrane nagrody, stypendia: 1968 – II nagroda w Konkursie 25-lecia Ludowego

Wojska Polskiego za rzeźbę Zwycięstwo; 1971 – medal i stypendium twórcze MKiS za pracę

Zamieranie na III Ogólnopolskiej Wystawie Rzeźby Młodych w Krakowie; II nagroda za

rzeźbę Stary aktor w Ogólnopolskim Konkursie Człowiek-Praca-Środowisko; 1973 –

Nagroda m. Krakowa za rzeźbę Katedra; 1974 – Stypendysta MKiS; Srebrny medal na IV

Festiwalu Sztuk Pięknych w Warszawie; 1976 – Brązowy Krzyż za zasługi dla obronności

kraju; 1977 – Laureat plebiscytu 20 najwybitniejszych młodych Polaków; 1979-1983 –

Dwuletnie stypendium Wilhelma Lembrücka w Duisburgu (Niemcy); 1979 – Nagroda

Hiszpańskiej Federacji Żeglarskiej za rzeźbę Żagiel podczas VII Międzynarodowego

Biennale Sport w sztukach pięknych w Barcelonie; Nagroda II stopnia Prezesa Rady

Ministrów za twórczość artystyczną w dziedzinie plastyki; 1983 – Wyróżnienie w Konkursie

na Pomnik Powstania Warszawskiego; 1987 – Nagroda Honorowa podczas X

Międzynarodowego Biennale Sztuki Krajów Nadbałtyckich w Rostocku; 1990 – Doroczna

nagroda Projektu Pryzmat za rok 1989; 2002 – Doroczna Nagroda Ministra Kultury; 2004 –

Artysta otrzymał tytuł Zasłużonego dla Międzyzdrojów; 2005 – Złoty medal Gloria Artis za

zasługi na polu kultury

►Wybrana bibliografia: Bożena Kowalska, Adam Myjak. Rzeźbiarz mijającego czasu,

Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 2005