Wernisaż: sobota, 13 kwietnia 2013 r., godz. 14.30
Wystawa czynna do: 26 maja 2013 r.
Kurator: Monika Bartoszek
UCIELEŚNIENIE
2011, obiekty rzeźbiarskie, ceramika, tworzywo sztuczne, miedź
Obiekty, które prezentuję, są rodzajem narracji. Dotyczą nie dosłownego zapisu stanu kondycji ludzkiej. Stały się pretekstem do ujawnienia pewnych podstawowych czy pierwotnych instynktów i emocji jak: strach, agresja, złość, pogarda, płacz, śmiech. Tytułowe Ucieleśnienie, odnosi się do procesu, czy gestu, nadawania czemuś realnego kształtu, uchwytnej zmysłami postaci – formy.
Praca celowo została zrealizowana w sposób symboliczny, niejednoznaczny, umowny, dzięki czemu może być czytana na wielu poziomach interpretacyjnych. Proces realizacji wszystkich elementów, które składają się na całość wypowiedzi, przybrał charakter progresywny, miałem więc możliwość dowolnej kreacji, a co za tym idzie, pełnej wypowiedzi twórczej.
Interpretując tę pracę, celowo używam odniesień do relacji międzyludzkich, uniwersalizując pewne znaczenia. Efekt mojej pracy skłonił mnie do próby znalezienia odpowiedzi na pytania dotyczące relacji międzyludzkich, rodzaju komunikacji, doznań, emocji, ekspresji uczuć, reguł psychologicznych, które najlepiej można odczytać obserwując pewną zbiorowość, w tym wypadku, masę, która jest zjawiskiem równie zagadkowym, co uniwersalnym, powstającym nieoczekiwanie tam, gdzie przedtem nie było nic. Elias Canetti, w swojej obszernej analizie zjawiska masy i władzy, pisze:
„Tylko w masie człowiek wyzwala się od lęku przed dotknięciem. Jest to jedyna sytuacja, w której ów lęk przekształca się w swoje przeciwieństwo. Potrzebna jest do tego masa gęsta, gdzie ciało napiera na ciało, gęsta również w sensie duchowym, gdy nie zważa się już na to, kto na nas napiera. Gdy człowiek raz zaufał masie, nie obawia się już dotknięć innych. W idealnym przypadku w masie wszyscy są równi. Nie liczą się różnice, nawet różnica płci. Ten, kto na nas napiera, jest do nas podobny. Czujemy go, jak czujemy siebie. Nagle wszystko odbywa się jakby wewnątrz jednego ciała. (…) Im mocniej ludzie przyciskają się do siebie, tym silniej czują, że się siebie nie boją. Ta przemiana lęku przed dotknięciem należy do istoty masy”.
Dariusz Sitek
Fragmenty tekstu odnoszącego się do idei stworzenia grupy obiektów pt.: Ucieleśnienie
Realizacja obiektów powstała w ramach doktoratu w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku
Dariusz Sitek (ur. 1966), w latach 1990–1995 studiował na Wydziale Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (obecnie ASP). Dyplom uzyskał w 1996 roku w pracowni prof. Stanisława Radwańskiego. W latach 1997–1998 był asystentem w pracowni prof. Mariusza Kulpy, a pomiędzy 2002 a 2006 asystentem na Wydziale Rzeźby gdańskiej ASP. Jednocześnie ukończył uzupełniające studia magisterskie w pracowni prof. Stanisława Radwańskiego. Od 2006 roku jest asystentem na Wydziale Rzeźby w pracowni podstaw rzeźby prof. Wojciecha Sęczawy. Jest laureatem I nagrody konkursu „Młoda Rzeźba Gdańska” (1996). W 2011 roku uzyskał tytuł doktora.
