Opis filmu

Marcin Dorociński oraz wschodząca gwiazda polskiego kina Julia Kijowska (najlepsza aktorka MFF w Salonikach) w poruszającej opowieści autorstwa Sławomira Fabickiego („Z odzysku”, „Męska sprawa”), której pierwsze pokazy wzbudziły wielki entuzjazm widzów i krytyki. „Miłość” to historia kobiety uwikłanej w trudną relację, której konsekwencje wystawią jej szczęśliwe małżeństwo na długotrwałą próbę. W życie dwójki trzydziestolatków wkracza ktoś, kto sprawi, że będą musieli na nowo określić, czym jest dla nich wzajemne uczucie. Początkowo ufni i otwarci, potem zagubieni i coraz bardziej oddalający się od siebie bohaterowie zmuszeni są postawić sobie niezwykle ważne pytania. Czy chcą się wszystkim dzielić i czy wszystko powinni wiedzieć? Jak wiele są w stanie wytrzymać i co teraz oznacza dla nich słowo „kochać”? „Miłość” to film zainspirowany prawdziwą historią.

Echa prawdziwych wydarzeń

Jedną z kluczowych ról w „Miłości” zagrał Adam Woronowicz („Baby są jakieś inne”, „Popiełuszko. Wolność jest w nas”). Tym razem wcielił się w prezydenta miasta, który wykorzystuje swoją pracownicę. Choć losy bohaterów filmu, jak podkreślał reżyser, są fikcyjne, inspiracją dla tej historii stały się prawdziwe wydarzenia sprzed kilku lat. Media obszernie informowały o „skandalu w magistracie”. Kobiety związane z tą sprawą szczegółowo relacjonowały swoje przeżycia w prasie, a do internetu wyciekły nagrania pikantnych rozmów telefonicznych. Dwa lata temu akt oskarżenia trafił do sądu. Proces trwa. „Miłość” to jednak nie jest opowieść o tamtej aferze. – To historia małżeństwa, które staje przed koniecznością weryfikacji swojego uczucia – wyjaśniał Fabicki. – Nasz  film mówi o różnych aspektach miłości – o odpowiedzialności, o dojrzewaniu do bycia z kimś. O tym, jak miłość determinuje wszystkie nasze zachowania, nasze relacje, całe nasze życie.

Przez ten film chciałem powiedzieć jak bardzo ciężko jest ze sobą po prostu być - mówił reżyser. Wsłuchać się w drugiego człowieka, kochać go, ale też samemu być kochanym. Inspiracją do powstania „Miłości” były prawdziwe wydarzenia, które miały miejsce w Olsztynie i było o nich bardzo głośno. Potem powstał reportaż Lidii Ostałowskiej pt. „To się stało mojej żonie", którego bohaterem był mężczyzna. To mnie zainspirowało.

Samotność w miłości

Punktem wyjścia do stworzenia „Miłości” była postać męska, grana przez Marcina Dorocińskiego, której konflikt wewnętrzny nadał ton opowieści. Fabickiego zafascynowały w tym bohaterze następujące kwestie: jak mężczyzna może stanąć przed takim problemem, co może się z nim dziać, co może przeżywać i jak z tym walczyć? Film nie opowiada o prawdziwych wydarzeniach. Posiłkuje się jedynie pewną sytuacją, natomiast relacje bohaterów są fikcją.

Julia Kijowska, odtwórczyni roli kobiecej, która razem z Marcinem Dorocińskim stworzyła parę głównych bohaterów, tak mówiła o swojej bohaterce: Maria jest dziewczyną z domu dziecka, która odnalazła mężczyznę swojego życia. Strasznie go kocha. To trzydziestolatka, którą dopada „życie", i która weryfikuje swoją miłość. W tym procesie odnajduje swoją tożsamość.

Zdjęcia jak z obrazów Edwarda Hoppera

Dla Fabickiego ważna była nie tylko historia, której sedno zawarte zostało w relacji bohaterów. Istotna była również sfera wizualna, którą tworzył wraz z operatorem Piotrem Szczepańskim. Jeśli chodzi o zdjęcia, posługiwaliśmy się słynnym, wielokrotnie wykorzystywanym w filmach amerykańskim malarzem Edwardem Hopperem – wyjaśniał reżyser. Zawsze staraliśmy się w szerokich planach pokazywać pewną samotność bohaterów. Były to plany hopperowskie.

Szczepański mówił, że z Fabickim rozumieją się bez słów: Ze Sławkiem znamy się od czasów szkoły filmowej. Wiemy jak film będziemy opowiadać - wcześniej ustalamy sposób operowania kamerą i wykorzystania światła. Sławek jest bardzo wyczulony na materię filmową. Jest reżyserem świadomym warsztatu - kamery, obiektywu - co wcale nie zdarza się często.

Uzupełnieniem koncepcji plastycznej filmu była scenografia, która jak podkreślał Sławomir Fabicki,  oddaje emocje i charakter postaci. Bardzo duże znaczenie miała lokacja „mieszkanie bohaterów”, gdzie rozgrywa się 1/3 akcji. Ta scenografia została zrobiona od podstaw. Weszliśmy w surowy stan domu. Podłogi, ściany, drzwi, meble – to wszystko nie było zastane, ale zrobione na potrzeby filmu. Chodziło o to, aby oddać pewien chłód tego miejsca, jego sterylność. Bohaterowie poruszają się po nowym domu, w którym nie ma uczuć i emocji. Przedłużeniem tej strategii były kostiumy.Bardzo długo zastanawialiśmy się jak ma nosić się Marcin Dorociński. Kostiumy musiały mówić coś o naszych bohaterach, ich zagubieniu. Za tę część produkcji odpowiedzialna była Katarzyna Śródka, doświadczona zarówno na planach filmów fabularnych, jak i seriali. Najważniejsze było stworzenie kostiumów, które nie byłyby typowe. Większość z nich jest vintage, wyszukana w second handach. Wiele rzeczy jest ponadczasowych. Powiem w tajemnicy, że główna sukienka bohaterki jest z okresu okupacji, a wygląda jak współczesna moda.

Biografia i filmografia reżysera

Sławomir Fabicki – scenarzysta i reżyser, członek Europejskiej Akademii Filmowej. Absolwent Studium Scenariuszowego oraz Wydziału Reżyserii PWSFTviT w Łodzi. Wykładowca Studium Scenariuszowego w łódzkiej Filmówce i Gdyńskiej Szkole Filmowej.

Jego film dyplomowy „Męska sprawa” w 2002 r. był nominowany do Oscara w kategorii Najlepszy film fabularny krótkometrażowy. Film otrzymał nagrody na wielu prestiżowych międzynarodowych festiwalach, m.in. w Clermont-Ferrand, Kijowie, Moskwie, Edynburgu,  Nowym Jorku, Teheranie, Paryżu, Monachium.

Pełnometrażowym debiutem fabularnym Fabickiego był film „Z odzysku”, zrealizowany w 2006 r. Wyróżniony specjalną nagrodą Jury Ekumenicznego na festiwalu w Cannes, zdobył nagrody na wielu festiwalach, m.in. w Salonikach, Tallinie, Bratysławie, Tai-pei, Trieście, Salerno, Warszawie, Pécs, Żlinie. „Z odzysku” nominowane było do nagrody Europejskiej Akademii Filmowej w kategorii Odkrycie. Było też polskim kandydatem do Oscara. „Miłość” to drugi pełnometrażowy film fabularny reżysera.

Filmografia:

Pełnometrażowe filmy fabularne

2012 „Miłość”

2005 „Z odzysku”

Krótkometrażowe filmy fabularne

2001 „Męska sprawa”

1999 „Bratobójstwo”

1999 „Kaśka, bimber i motocykl”

1998 „Po drugiej stronie lasu”

1998 „Wewnętrzny 55”

1996 „Nocą”

Teatry TV

2004 „Wesołe miasteczko”

2003 „Łucja i jej dzieci”

Biografie i filmografie aktorów

Marcin Dorociński (ur. 22 czerwca 1973 r.), dziś uważany za jednego z najbardziej utalentowanych aktorów w Polsce, u progu swego dorosłego życia nie myślał o aktorstwie. Jako uczeń technikum marzył o karierze piłkarskiej; dopiero poważna kontuzja pokrzyżowała jego plany. Studia aktorskie wybrał za namową nauczyciela historii. W 1997 r. ukończył PWST w Warszawie i związał się z warszawskim Teatrem Dramatycznym. Najważniejsze role teatralne zagrał w spektaklach: „Poskromienie złośnicy” (1995) w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, „Płatonow” (2002) w reżyserii Pawła Miśkiewicza i „Opowieści o zwyczajnym szaleństwie” (2005) w reżyserii Agnieszki Glińskiej.

Na dużym ekranie zadebiutował (jeszcze podczas studiów) w filmie Andrzeja Żuławskiego „Szamanka". Następnie grał niewielkie role w serialach telewizyjnych i filmach. Jego pierwszą główną rolą był Arek Bilski w „Krugerandach” (1999). Jednak prawdziwy przełom w jego karierze nastąpił w 2005 roku wraz z rolą detektywa wydziału zabójstw Despero w filmie i serialu telewizyjnym „Pitbull”. Od tej pory znany jest z wyrazistych, pierwszoplanowych ról dramatycznych w takich filmach jak: „Ogród Luizy” (2007), „Boisko bezdomnych” (2008), „Rewers” (2008), „Lęk wysokości” (2012), czy „Róża” (2012). Stworzył też niezapomniane postaci męskich i czarujących bohaterów w komediach romantycznych:„Miłość na wybiegu” (2009) oraz „Idealny facet dla mojej dziewczyny” (2009). Dorociński chętnie współpracuje też z twórcami kina niezależnego.

Wiele z jego kreacji zostało nagrodzonych prestiżowymi wyróżnieniami, m.in. na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (za pierwszoplanowe role w filmach „Ogród Luizy”, 2007, „Rewers”, 2009 i „Róża”, 2011). Otrzymał też nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego dla najlepszego młodego aktora polskiego w 2005 r. i nagrodę Jantar 2005 za najlepszą rolę męską na Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” w Koszalinie za film „Pitbull”.

Filmografia: 2013 – Drogówka; 2012 – 7 dni, Miłość, Obława; 2011 – Bez tajemnic (serial tv), Głęboka woda (serial tv), Jesteś Bogiem, Lęk wysokości, Róża; 2010 – Kvinden der dromte om en mand, Świat według Kiepskich (serial tv); 2009 – Grzeszni i bogaci (serial tv), 2009 – Idealny facet dla mojej dziewczyny, Miłość na wybiegu, Naznaczony (serial tv), Piotrek trzynastego, Rewers, Tancerze (serial tv); 2008 – Boisko bezdomnych, Kup teraz, Rozmowy nocą; 2007 – Ekipa (serial tv), Hela w opałach (serial tv), Na boso, Na dobre i na złe (serial tv), Nie panikuj, Ogród Luizy, Tajemnica twierdzy szyfrów; 2006 – Beautiful, Dzisiaj jest piątek, Fala zbrodni (serial tv), Fałszerze. Powrót sfory (serial tv), Francuski numer, Wstyd, Wszyscy jesteśmy Chrystusami; 2005 – 1409. Afera na zamku Bartenstein, Fala zbrodni (serial tv), Pitbull (film i serial tv), Solidarność, Solidarność, Barbórka; 2004 – Camera Cafe (serial tv), Glina (serial tv), Kryminalni (serial tv), Niedosyt, Vinci; 2003 – Defekt (serial tv),  Lokatorzy (serial tv), Nienasycenie, Psie serce (serial tv), Show; 2002 – Bez litości, Przedwiośnie (serial tv), Sfora (serial tv); 2001 – Kocham Klarę (serial tv), Marzenia do spełnienia (serial tv), Przedwiośnie, Where Eskimos live; 2000 – Dom (serial tv), Miasteczko (serial tv), Rodzina zastępcza (serial tv), Żółty szalik; 1999 – Kiler-ów 2-óch, Krugerandy, Na dobre i na złe (serial tv), Pierwszy milion (serial tv), Torowisko, Wszystkie pieniądze świata (serial tv), 1998 – Ekstradycja 3 (serial tv); 1996 – Dom (serial tv), Szamanka

Julia Kijowska (ur. 1981), absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie (2005). Stworzyła kilka przejmujących i zapadających w pamięć drugoplanowych ról filmowych, m.in. w „0_1_0” (2008), „Boisku bezdomnych” (2008) czy w „W ciemności” (2011). Od 2006 roku jest aktorką Teatru Dramatycznego w Warszawie. Otrzymała wiele nagród teatralnych,m.in. w 2007 r. Feliksa Warszawskiego oraz nagrodę na VII Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” za rolę Uny w spektaklu „Blackbird”; na XXIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi za rolę Matki w dyplomie „Ślub” (2005). W 2009 roku otrzymała nagrody za role w słuchowiskach „Walizka” i „Woyzeck” na IX Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie.

Rola Marii w „Miłości” Sławomira Fabickiego to jej pierwsza główna rola filmowa.

Filmografia: 2013 – Drogówka; 2012 – 7 dni, Miłość; 2011 – Głęboka woda (serial tv), W ciemności; 2010 – Hotel 52 (serial tv), Lincz, Ojciec Mateusz (serial tv), Wenecja; 2008 – 0_1_0, Boisko bezdomnych; 2006 – Podróż; Rodzina zastępcza (serial tv), 2005 – Egzamin z życia (serial tv)

Adam Woronowicz (ur. 25 grudnia 1973), absolwent warszawskiej PWST  (1997). Na stałe związany z TR Warszawa, wcześniej (od ukończenia studiów) z Teatrem Rozmaitości; współpracuje też z Teatrem Powszechnym. Jest laureatem wielu nagród teatralnych m.in.: w 2003 – prestiżowego Feliksa Warszawskiego, Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza za sezon 2004/2005, przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr”, w 2010 – nagrody za rolę Mężczyzny w przedstawieniu „Między nami dobrze jest” w TR Warszawa w XVI Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.

Przełomową rolą dla jego kariery filmowej była postać księdza Jerzego Popiełuszki w filmie „Popiełuszko. Wolność jest w nas”. Od tego czasu stworzył wiele wyrazistych filmowych postaci, m.in. zabawnego pana Józefa w „Rewersie”; w „Chrzcie” w interesujący sposób zagrał postać Grubego, szefa mafii (za co otrzymał Polską Nagrodę Filmową Orły 2011); w „Ki” introwertycznego Miko czy też główną rolę Adasia Miauczyńskiego w „Baby są jakieś inne” Marka Koterskiego.

Filmografia: 2013 – Drogówka; Wałęsa; 2012 – Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć, Miłość; 2011 – Baby są jakieś inne, Felix, Net i Nika oraz teoretycznie możliwa katastrofa, Ki, Syberiada polska, Uwikłanie; 2010 – Chrzest, Klub szalonych dziewic, Różyczka, Święty interes; 2009 – Generał Nil, Janosik (film i serial tv, Popiełuszko. Wolność jest w nas, Rewers, Sprawiedliwi (serial tv), Zwerbowana miłość; 2008 – Ojciec Mateusz (serial tv); 2007 – Ekipa (serial tv), Tajemnica twierdzy szyfrów, Taxi A; 2006 – Demakijaż, Mrok (serial tv); 2005 – Boża podszewka 2 (serial tv), Klinika samotnych serc (serial tv); 2004 – Kryminalni (serial tv); 2004 – Męskie-żeńskie (serial tv), Oficer (serial tv); 2002 – Chopin. Pragnienie miłości; 2000 – Enduro Bojz, Miasteczko (serial tv), To my; 1999 – Na dobre i na złe (serial tv), Skok, Torowisko

Agata Kulesza (ur. 27 września 1971), w 1994 roku ukończyła z wyróżnieniem warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Po studiach związała się z Teatrem Dramatycznym w Warszawie. Zagrała w wielu popularnych serialach telewizyjnych. Jej pierwszą dużą rolą filmową była postać głównej bohaterki w filmie „Moje pieczone kurczaki” (2002), za którą została uhonorowana nagrodami na festiwalach filmowych „Młodzi i Film” w Koszalinie i „Prowincjonalia” we Wrześni. W 2007 roku zagrała w etiudzie Anny Kazejak „Kilka prostych słów”, a za kreację w tym filmie nagrodzono ją m.in. na festiwalach filmowych w Toruniu i Sopocie. Ostatnio stworzyła bardzo interesujące kreacje w filmach fabularnych, m.in. tytułową rolę w „Róży” oraz postać matki w „Sali samobójców”. Za obydwie otrzymała Nagrodę australijskich dystrybutorów filmowych Złoty kangur. Od września 2011 roku występuje w warszawskim Teatrze Ateneum.

Filmografia: 2013 – Drogówka; 2012 – 7 dni, Krew z krwi, Miłość, Nigdy się nie dowiesz, Wszystkie kobiety Mateusza, 2011 – Głęboka woda (serial tv), Ki, Rodzinka.pl (serial tv), Róża, Sala samobójców, Ojciec Mateusz (serial tv), 2010 – Prosto w serce, Skrzydlate świnie; 2009 – 39 i pół (serial tv), Dekalog 89+, Synowie (serial tv), Zamiana; 2008 – Mała wielka miłość (film i serial tv), 2007 – Codzienna 2 m. 3 (serial tv), Daleko od noszy (serial tv); 2006 – Co słonko widziało, Fundacja, Hela w opałach (serial tv), Niania (serial tv), Podróż; 2005 – Daleko od noszy (serial tv), Fortuna czyha w lesie, Solidarność, Solidarność; 2004 – Park tysiąca westchnień, Pensjonat pod różą (serial tv), Cudownie ocalony; 2003 – Siedem przystanków na drodze do raju; 2002 – Moje pieczone kurczaki; 2001 – Przedwiośnie (film i serial tv); 2000 – Na dobre i na złe; 1999–98 – Złotopolscy; 1997 – Klan; 1996 – Poznań ’56; 1995 – Die strassen von Berlin; 1993 – Człowiek z...; 1992 – Żegnaj Rockeffeler; 1986 – Liebling – Kreuzberg

Sukcesy festiwalowe:

- Oficjalna Selekcja – Konkurs Międzynarodowy 28. Warszawskiego Festiwalu Filmowego, 2012

- Nagroda dla Najlepszej Aktorki dla Julii Kijowskiej za rolę Marii na 53. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Salonikach, 2012

- Golden Prometheus – nagroda dla najlepszego filmu na 13. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Tbilisi, 2012