LAUREAT NAGRODY IM. CYPRIANA KAMILA NORWIDA ”DZIEŁO ŻYCIA” 2020

Marek Gaszyński –  dziennikarz i prezenter muzyczny, autor tekstów ponad 150 piosenek oraz książek o tematyce muzycznej. Wybitny znawca polskiej muzyki rozrywkowej.

Absolwent Wydziału Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jako dziennikarz zadebiutował jeszcze na studiach w 1958 roku w Rozgłośni Harcerskiej Polskiego Radia. Cztery lata później został dziennikarzem muzycznym Polskiego Radia. Tworzył audycje i pisał artykuły o tematyce muzycznej do gazet i czasopism.

W 1964 roku zaczął tworzyć teksty piosenek. Znalazły się one w repertuarze takich wykonawców i zespołów jak m.in.: Czesław Niemen, Breakout, Budka Suflera, Czerwone Gitary, Halina Frąckowiak, Jerzey Grunwald, Bogusław Mec, Wojciech Gąssowski, Niebiesko-Czarni czy Tadeusz Woźniak. Jeden z najbardziej rozpoznawalnych tekstów: Mam tak samo jak ty/ Miasto moje a w nim/ Najpiękniejszy mój świat/ Najpiękniejsze dni/ Zostawiłem tam kolorowe sny – okrzyknięty został nieformalnym hymnem Warszawy. Spod jego piorą wyszły także „Ojciec żył, tak jak chciał”, „Nie zadzieraj nosa” czy „Gdzie się̨ podziały tamte prywatki”. Utwory z jego tekstami ukazały się na płytach „Marek Gaszyński przedstawia swoje przeboje” oraz „40  lat z Polskim Radiem i piosenką”. W 2008 roku wydał napisany trzynastozgłoskowcem utwór poetycki „Pan Tadeusz Jazz, czyli krajobraz po bitwie. Historia polskiego jazzu z lat 1945-1959 w sześciu księgach wierszem”.

W 2011 roku ukazał się jego debiut powieściowy „Teoria zbrodni uprawnionej”. Jest również̇ autorem wielu książek, m.in. „Muzyka, którą̨ lubię̨” (1980), „Woodstock’94” (1995), „Niemen. Czas jak rzeka” (2004) i monografii Czerwonych Gitar – „Nie spoczniemy” (2005).

Współpracował z miesięcznikiem Jazz, był recenzentem płyt w miesięczniku Jazz Forum, prezenterem dyskotek, jurorem na wielu festiwalach muzycznych i przeglądach, a także ekspertem w programie „Wielka Gra”.

W 2013 roku został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” a w 2015 roku otrzymał Krzyż̇ Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.

NOMINOWANI DO NAGRODY IM. CYPRIANA KAMILA NORWIDA 2020
W KATEGORII LITERATURA

Anna Piwkowska – poetka i eseistka

Nominowana za książkę poetycką „Między monsunami”, wyd. Znak

Absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Jest autorką 10 tomów wierszy. W 1995 roku otrzymała Nagrodę Literacką im. Georga Trakla za twórczość poetycką (1995). Za tomik „Po” uhonorowana została wyróżnieniem Fundacji im. Kościelskich (2002), a za „Farbiarkę” Nagrodą Literacką m. st. Warszawy (2009). Jest również autorką powieści „Ślad łyżwy” i „Franciszka”, za którą otrzymała główną nagrodę polskiej sekcji IBBY dla najlepszej książki dla młodzieży roku 2014 oraz Nagrodę Literacką m.st. Warszawy (2015). Pisze także książki eseistyczne o rosyjskich poetkach: „Achmatowa, czyli kobieta”, „Achmatowa, czyli Rosja”, „Wyklęta. Poezja i miłość Mariny Cwietajewej” - nagrodzona Warszawską Premierą Literacką za najlepszą książkę miesiąca (2017).

Poetka współpracuje z radiem, teatrem, filmem oraz licznymi literackimi periodykami. Swoje wiersze publikowała m.in. w: Więzi, Res Publice, Twórczości, Dekadzie Literackiej, Kresach, Zeszytach Literackich, Odrze, Tytule, Czasie Kultury, Tygodniku Powszechnym. Jej twórczość tłumaczona była na język rosyjski, niemiecki, słoweński, angielski, włoski, hiszpański, kataloński, hebrajski i litewski.

Ubrane w oryginalną formę piękne historie opowiedziane przez Piwkowską hipnotyzują czytelnika bogactwem emocji oraz wrażliwością na piękno i delikatność świata, który nas otacza. (Marta Zabłocka, uzasadnienie wniosku)

Paweł Sołtys – wokalista, muzyk, autor tekstów piosenek i opowiadań

Nominowany za zbiór opowiadań „Nieradość”, wyd. Czarne

Studiował rusycystykę. Sławę zyskał jako jeden z trzech wokalistów Vavamuffin. Udzielał się w zespołach Saduba, Magara, Sedativa. Współtworzył sound systemy: Zjednoczenie i Ba-lan. Współpracował m.in. z Sidneyem Polakiem i łódzkim Dreadsquad Sound System, muzycznie zetknął się też z Kapelą ze Wsi Warszawa. Najdłużej działające jego muzyczne przedsięwzięcie to Zjednoczenie Soundsystem. Solowo debiutował w 2009 r. jako Pablopavo albumem „Telehon”. Nagrał jeszcze z grupami Ludziki, Praczas, Iwanek, Naprawdę Duży Zespół kilkanaście płyt: „10 piosenek”, „Głodne kawałki”, „Polor”, „Tylko”, „Wir”, „Ladinola”, „Marginal”, „Wszystkie nerwowe piosenki”. Zagrał około tysiąca koncertów. Do końca 2013 roku prowadził w Radiu Roxy audycję „Tramwaj z Pragi”.

Jest laureatem Paszportu Polityki w kategorii Muzyka popularna (2014). Publikował opowiadania w Ricie Baum, Lampie i Studium. Za prozatorski debiut „Mikrotyki” otrzymał Nagrodę Literacką im. Marka Nowakowskiego oraz nominację do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida, Paszportów Polityki 2017 i Nagrody Literackiej Gdynia.

Drugim zbiorem opowiadań Sołtys potwierdza niezwykłą czułość wobec języka – ponownie prezentuje się jako niezwykły smakosz słów, które w tej prozie stają się tworzywem plastycznym, materialnym, dostępnym wszystkim zmysłom. (Eliza Król, czaskultury.pl)

Filip Springer – reporter i fotograf

Nominowany za książkę „Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz”, wyd. Czarne

Ukończył archeologię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Swoje prace prezentował na wystawach indywidualnych w Polsce. Publikuje w prasie ogólnopolskiej. Regularnie współpracuje z tygodnikiem Polityka. Jego książka reporterska „Miedzianka. Historia znikania” znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike, Nagrody Literackiej Gdynia i Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. Była także nominowana do Nagrody za Książkę Historyczną Roku, Środkowoeuropejskiej Nagrody Literackiej Angelus i Nagrody Polskiego Towarzystwa Wydawców Prasy. Napisał także „Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRL-u”, „Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach”, „Wanna z kolumnadą. Reportaże o polskiej przestrzeni”, „13 pięter”, „Księga zachwytów”, „Miasto Archipelag. Polska mniejszych miast” i „Dwunaste: Nie myśl, że uciekniesz”.

Współpracował m.in. z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną i Filmową w Łodzi, Amnesty International Polska, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Wykładał na Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu. Obecnie współpracuje z Instytutem Reportażu w Warszawie.

Był stypendystą m.in. Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2010) oraz Narodowego Centrum Kultury (2012).

Filip Springer zdecydował się pojechać do Danii, by poznać prawdę o słynnym prawie Jante. (…) To niezwykła, pełna niepokojącej tajemniczości podróż literacka, która kryje ambitniejszy cel – poszukiwania prawa Jante nie w konkretnej przestrzeni, a w ludzkiej naturze i podświadomości. (Edyta Łuczejko, uzasadnienie wniosku)

NOMINOWANI  DO NAGRODY IM. CYPRIANA KAMILA NORWIDA 2020
W KATEGORII MUZYKA

Marta Boberska - śpiewaczka (sopran) i aktorka

Nominowana za partie Muzyki i Eurydyki w premierze „Orfeusza” Claudia Monteverdiego, Polska Opera Królewska

Ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 1994-2017 była solistką Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie wykonała ponad 40 partii solowych oraz wiele partii oratoryjnych. Obecnie związana jest z Polską Operą Królewską. Współpracowała również z operami w Warszawie, Bydgoszczy, Krakowie oraz Rydze. Brała również udział w produkcji „Czarodziejskiego fletu” w teatrze Champs-Elysées w Paryżu. Partnerowała Krystynie Jandzie w sztuce „Maria Callas” w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Wykonuje również muzykę współczesną.

Prowadzi aktywną działalność koncertową w kraju i za granicą. Współpracuje z Polskim Radiem oraz wieloma zespołami i wykonawcami muzyki dawnej. Koncertuje w czołowych filharmoniach w kraju oraz teatrach i salach koncertowych za granicą. Brała udział w wielu festiwalach krajowych i zagranicznych. Występowała pod batutą takich dyrygentów jak: Jerzy Maksymiuk, Antoni Wit, Kazimierz Kord, Jacek Kaspszyk, Christopher Hogwood, Jean Claude Malgoire, Franz Bruggen, Jose Maria Florencio.

W swoim dorobku posiada również liczne nominacje do nagród muzycznych (Paszporty Polityki, Fryderyki). Odznaczona Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi oraz Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Dla artystki, która po 25 latach pracy scenicznej zachowuje drobną dziewczęcą sylwetkę i subtelne prowadzenie urokliwego głosu, rola uosobionej Muzyki w arcydziele operowym wszech czasów, wydaje się symbolicznym spełnieniem. (Małgorzata Komorowska, uzasadnienie wniosku)

Paweł Łukaszewski – kompozytor, dyrygent, pedagog

Nominowany za skomponowanie dzieła Ascensio Domini

Ukończył Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie, uzyskując dwa dyplomy: w klasie wiolonczeli prof. Andrzeja Wróbla (1992) oraz klasie kompozycji prof. Mariana Borkowskiego (dyplom z wynikiem celującym, 1995). Od 2010 roku jest profesorem kompozycji na swojej Alma Mater. Obecnie piastuje funkcję prorektora. W 2003 i 2006 roku został zaproszony jako visiting profesor do Chile i Argrntyny. W 2010 roku przeprowadził serię wykładów we Francji, Niemczech, Hiszpanii i Norwegii.

Jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli sakralnego nurtu muzyki współczesnej. Jego utwory wykonywane były na ponad 100 festiwalach w kraju i za granicą i zostały zarejestrowane na ponad 130 płytach CD. Są one wykonywane przez renomowane zespoły chóralne z Londynu i Cambridge.

Paweł Łukaszewski pracuje ponadto w radach festiwali, bierze udział w pracach jury konkursów kompozytorskich w Polsce i za granicą. Jest prezesem Instytutu Musica Sacra oraz dyrektorem Chóru Katedry Warszawsko-Praskiej Musica Sacra i wydawnictwa Musica Sacra Edition.

Za swoją twórczość kompozytorską otrzymał wiele nagród, w tym aż dziewięciokrotnie nagrodę fonograficzną Fryderyk. Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Utwór został skomponowany w wyniku zamówienia złożonego przez Yale University. (…) Ascensio Domini zostało prawykonane w największej sali Yale University (…) Następnego dnia odbyła się nowojorska premiera dzieła w słynnym Lincoln Center na Broadwayu. W Europie miały miejsca cztery wykonania podczas skandynawskiego tournée. (Klaudiusz Baran, uzasadnienie wniosku)

Paweł Mykietyn – kompozytor i klarnecista

Nominowany za II koncert na wiolonczelę i orkiestrę symfoniczną

Ukończył studia kompozytorskie w klasie prof. Włodzimierza Kotońskiego w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Komponował dla różnych instytucji (Polskie Radio, Teatr Wielki – Opera Narodowa), festiwali (Warszawska Jesień), artystów (Jerzy Artysz, Elżbieta Chojnacka).

Był kierownikiem muzycznym Teatru Studio (1997-2001), a w 2008 roku został kierownikiem muzycznym Nowego Teatru w Warszawie. Wielokrotnie współpracował z Krzysztofem Warlikowskim. Pracował także z takimi reżyserami jak Piotr Cieślak i Grzegorz Jarzyna.

Jest też twórcą muzyki filmowej, m.in. do noweli „Ojciec” w ramach produkcji „Solidarność, Solidarność...”, a także do filmów „Ono”, „33 sceny z życia” i „W imię...” Małgorzaty Szumowskiej, „Tatarak” i „Wałęsa. Człowiek z nadziei” Andrzeja Wajdy czy „Essential Killing” Jerzego Skolimowskiego, za którą otrzymał Prix France Musique Sacem.

Jego kompozycje były wielokrotnie nagradzane m.in. na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów w Paryżu, Międzynarodowej Trybunie Muzyki Elektroakustycznej w Amsterdamie. W 2000 roku wyróżniony został Paszportem „Polityki”. W 2008 roku za II Symfonię otrzymał Nagrodę Mediów Publicznych „Opus”. Zdobył także Fryderyki Kompozytor Roku Muzyki Poważnej (2009, 2012), a w 2017 roku Nagrodą im. C. K. Norwida za operę „Czarodziejska Góra”. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011) oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015).

W II koncercie na wiolonczelę i orkiestrę symfoniczną Paweł Mykietyn pokazał nowy wymiar swojego muzycznego świata. (…) Akcja jest umiejscowiona w charakterystycznym dla kompozytora wszechświecie, którym rządzą algorytmy i konstrukcje matematyczne (…) Mimo ekonomii środków, dla słuchacza, który poddaje się efektom rozciągniętych w czasie procesów, muzyka ta jest niezwykle bogata, a jej odbiór daje jednocześnie satysfakcję z doświadczenia muzycznego piękna. (Maryla Zając, uzasadnienie wniosku)

 NOMINOWANI  DO NAGRODY IM. CYPRIANA KAMILA NORWIDA 2020
W KATEGORII PLASTYKA

Andrzej Jaroszewicz – operator filmowy, fotografik

Nominowany za wystawę retrospektywną fotografii „Między lustrami”, Ney Gallery & Prints w Warszawie

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej. Autor zdjęć do ponad 50 filmów. Ma na swoim koncie liczne filmy fabularne, a także dokumentalne, seriale, widowiska telewizyjne i prezentacje multimedialne. Najbardziej owocna była jego współpraca z Andrzejem Żuławskim, z którym zrobił 6 filmów („Na srebrnym globie”, „Borys Godunow”, „Błękitna nuta”, „Szamanka”, „Opętanie”, „Diabeł”). W roku 2002 na festiwalu Camerimage wraz z Andrzejem Żuławskim odebrali nagrodę za duet reżyser-operator. Współpracował m.in. z Andrzejem Wajdą („Smuga cienia”, „Bigda idzie”), Krzysztofem Kieślowskim („Dekalog VIII”), Jerzym Kawalerowiczem („Quo vadis”), Feliksem Falkiem („Nocleg”, „W środku lata”), Robertem Glińskim („Łabędzi śpiew”).

Dyplom Pastwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej zrobił dopiero w latach 90-tych - później doktorat i profesurę. Dziś wykłada na trzech uczelniach wyższych: na swojej Alma Mater, w Warszawskiej Szkole Filmowej i Gdyńskiej Szkole Filmowej.

W 2019 roku otrzymał Nagrodę PSC (Polish Society of Cinematographers) za całokształt twórczości i Nagrodę 100-lecia ZAiKS.

W filmie realizuję po prostu wizję reżysera i staram się patrzeć na świat jego oczami. W momencie, kiedy biorę aparat do ręki, zmienia się ta perspektywa na moją własną; ode mnie wychodzi impuls, fotografuję to, co lubię i jak lubię - realizuję swoją wizję. (Andrzej Jaroszewicz, www.fotopolis.pl)

Rafał Olbiński – malarz, plakacista, ilustrator, grafik, scenograf

Nominowany za wybitne połączenie malarstwa z technologiami multimedialnymi w spektaklu „Czarodziejski flet” Wolfganga  Amadeusza Mozarta, Warszawska Opera Kameralna

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (1969). W 1981 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdzie od 1985 roku wykłada w nowojorskiej Szkole Sztuk Pięknych. Jego plakaty i ilustracje ukazują się regularnie na łamach czasopism Newsweek, Time, Business Week, New York Times, New Yorker. Jest twórcą licznych plakatów dla amerykańskich oper (New York City Opera, Utah Opera, Pacific Opera San Francisco, Philadelphia Opera). W 2002 roku zadebiutował w jako scenograf w przedstawieniu „Don Giovanni” w Filadelfii.

Jest artystą wszechstronnym i intrygującym. Jego twórczość charakteryzuje indywidualny, niepowtarzalny styl, nieco z pogranicza symbolizmu i surrealizmu. Jego obrazy znajdują się w największych kolekcjach sztuki współczesnej (Biblioteka Kongresu, Carnegie Foundation, Republic New York Corporation), a także w wielu prywatnych zbiorach w USA, Japonii, Niemczech, Szwajcarii i Australii.

Za swoje plakaty, ilustracje i obrazy otrzymał ponad 100 nagród. W 1994 roku zdobył w Paryżu międzynarodowego Oskara za Najbardziej Znaczący, Niezapomniany Plakat Świata Prix Savignac. Rok później jego plakat wygrał w konkursie „Nowy York stolicą świata”. Odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2012).

Rafał Olbiński zaproponował plakatowy świat, który tworzy od wielu lat. Wszystkie jego dobrze znane pomysły i wizje – ptako-ludzie, poetyckie drzewa, niebieskie chmurki i twarze, księżyce i słońca – służą tym razem Mozartowi. Ożywione w wizualizacjach zyskały nowe życie i wpasowały się w bajkową opowieść <>. (Jacek Marczyński, Ruch Muzyczny)

Stanisław Wieczorek – grafik, malarz, scenograf, projektant wystaw

Nominowany za dwie wystawy grafiki, Galeria na Prostej w Jabłonnie

Absolwent Wydziału Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1969). Po obronie dyplomu pozostał na uczelni – początkowo w Pracowni Projektowania Wystaw i Targów, później na Wydziale Grafiki. Od roku 1977 prowadził tam Pracownię Kompozycji Brył i Płaszczyzn, a od roku 1980 Pracownię Geometrii i Kompozycji, następnie, już jako profesor zwyczajny, Pracownie Multimedialnej Kreacji Artystycznej. Wielokrotnie pełnił  funkcję kierownika Katedry Grafiki Projektowej, prodziekana i dziekana Wydziału Grafiki. Był pomysłodawcą i współtwórcą Wydziału Sztuki Mediów i Scenografii, a także Instytutu Sztuki przy Wydziale Grafiki. Kierował Międzywydziałowym Instytutem Sztuki Mediów. W latach 1969-1975 był kierownikiem artystycznym kwartalnika Sugestie w Wydawnictwie Artystyczo-Graficznym RSW „Prasa”, a w latach  1983-1993 dyrektorem artystycznym dwumiesięcznika Projekt.  

Jest artystą o szerokim spektrum: grafik, ilustrator, projektant plakatów, książek i systemów identyfikacji wizualnej, scenograf oraz autor wystaw. Jego prace były wielokrotnie wystawiane w galeriach polskich i zagranicznych. Indywidualne wystawy miały miejsce m.in. w Madrycie, Rawennie, Atenach, Lahti i Pradze, a także w Toruniu, Warszawie, Nidzicy i Lublinie.

Jest laureatem licznych nagród i wyróżnień branżowych, jak również Nagrody Ministra Kultury i Sztuki oraz Honorowej Odznaki "Zasłużony dla Kultury Polskiej".

Prezentowane obecnie prace w Galerii Sztuki na Prostej zaskakują czystością i precyzją w operowaniu formą. Zwarte, pozbawione optycznej przypadkowości obrazy-koła zmuszają do zastanowienia. Profesor Stanisław Wieczorek pomaga nam odkrywać sedno zjawisk, jednocześnie nie narzuca swojego punktu widzenia. Obrazy rozjaśniają, a nie zasłaniają istotę rzeczy. (Robert Żbikowski, toiowo.eu)

NOMINOWANI  DO NAGRODY IM. CYPRIANA KAMILA NORWIDA 2020
W KATEGORII TEATR

Grzegorz Jarzyna – reżyser teatralny, operowy i filmowy

Nominowany za reżyserię, adaptację i scenografię spektaklu „Inni Ludzie” według tekstu Doroty Masłowskiej, TR Warszawa

Absolwent Wydziału Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego i Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Rozgłos przyniosły mu już jego pierwsze przedstawienia oparte na tekstach klasycznych, które poddawał śmiałej reinterpretacji: „Bzik tropikalny” (1997), „Magnetyzm serca” (1999). Cenione są również jego adaptacje wielkich powieści europejskich: „Doktor Faustus”  (1999), „Książę Myszkin” (2000). Z sukcesem przyjęte zostały, przełamujące mieszczańską obyczajowość, teksty współczesne: „Niezidentyfikowane szczątki ludzkie” (1998), „4.48 Psychosis” (2002), „Między nami dobrze jest” (2009). Znakomicie radzi sobie również na scenie operowej. Wyreżyserował m.in.: „Così fan tutte” (2005), „Gracza” (2009), „L’enfant et les sortilieges” (2011). Pasjonuje go łączenie gatunków, czego wyrazem były spektakle „Macbeth” (2005) oraz „Giovanni” (2006). Jest autorem wielu adaptacji i dwóch sztuk teatralnych „Medea Project” i „Areteia”, oraz librett do oper Zygmunta Krauzego: „Iwona, księżniczka Burgunda” i „Pułapka”. W swoim dorobku ma również kilka realizacji telewizyjnych. Jego spektakle zapraszane są na liczne festiwale i występy gościnne w Europie i na świecie.

Od 1998 roku jest dyrektorem artystycznym TR Warszawa (dawniej Teatr Rozmaitości), a w latach 2006-2012 był także jego dyrektorem naczelnym.

Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień, m.in. Nagrody im. Konrada Świnarskiego czy NESTROY Preis – jedną z najbardziej prestiżowych nagród teatralnych obszaru niemieckojęzycznego. Odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Grzegorz Jarzyna w swoim spektaklu, eksponując żywioł języka, (…) zaprzęga do uruchomionej machiny teatralnej zsynchronizowane z akcją sceniczną: muzykę, chóry, projekcję wideo, a przede wszystkim całą armię współpracowników. Nagrania wideo ukazują pulsujące miasto, aktorów wpisanych w greenboxy, którzy co chwila wyłaniają się z nich na plan żywego teatru, sugestywną animację z dręczącym pytaniem, co się stało, że tak to się toczy, ku nieuchronnej katastrofie? (Tomasz Miłkowski, uzasadnienie wniosku)

Gabriela Muskała - aktorka teatralna i filmowa, dramatopisarka

Nominowana za rolę Felicji w sztuce „Jak być kochaną” według Kazimierza Brandysa, Teatr Narodowy w Warszawie

Absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (1994). Debiutowała na drugim roku studiów rolą Ani w musicalu "Ania z Zielonego Wzgórza" w Teatrze Powszechnym w Łodzi. W tym samym czasie dostała pierwszą nagrodę na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Od 1997 roku związana jest z łódzkim Teatrem im. S. Jaracza. Zagrała tam m.in. nagrodzoną Złotą Maską Virginię w „Posprzątanym”. Grała również na scenach warszawskich w Teatrze Dramatycznym, Teatrze Kwadrat, Och Teatrze i Teatrze Narodowym.

Jest autorką dwóch sztuk, pisanych wspólnie z siostrą Moniką pod pseudonimem Amanita Muskaria: „Podróż do Buenos Aires. Work in Regress” (2001) - wielokrotnie nagradzanej, pokazywanej na festiwalach za granicą oraz „Daily Soup” (2007) wystawionej w Teatrze Narodowym w Warszawie i Teatrze Telewizji na Żywo. Sztuki zostały przetłumaczone na angielski, niemiecki, włoski, rumuński i węgierski.

Na swoim koncie aktorka ma wiele ról filmowych, m.in. w „Cała zima bez ognia” (nagrodzony na Festiwalu w Wenecji) i „Wymyk” w reżyserii Grzegorza Zglińskiego, za który dostała nagrodę dla najlepszej aktorki drugoplanowej na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni (2011). Rok później została nagrodzona za najlepszą główną rolę kobiecą w filmie Anny Wieczur-Bluszcz "Być jak Kazimierz Deyna" na koszalińskim Festiwalu Młodzi i Film.

Gabriela Muskała  w świetnie zrobionym spektaklu (…) zbudowała wielką rolę. Przepełniona pamięcią, nie waha się wracać do bolesnej przeszłości – raz jeszcze przeżywa bezbronność, krzywdę, okrucieństwo, pogardę. Jest w niej rozpacz, jest także godność, poczucie dumy. W pełni panuje nad sobą – skupiona, zamknięta w sobie, a zarazem wyrazista, skromnymi środkami uderzająca w widza. (Lech Śliwonik, uzasadnienie wniosku)

Krzysztof Szczepaniak – aktor teatralny i dubbingowy

Nominowany za rolę Hamleta w spektaklu „Hamlet”, Teatr Dramatyczny m. st. Warszawy

Absolwent Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej w Warszawie (2014). W tym samym roku, rolą Klitandra w spektaklu „Mizantrop” zadebiutował w warszawskim Teatrze Dramatycznym, z którym związał się na stałe. Zagrał tam m.in.: Christophera w „Dziwnym przypadku psa nocną porą”, Lucja w „Miarka za miarkę”, Mistrza Ceremonii w „Cabaret”, za którą nominowany był w 2017 roku do Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida, Arlekina w „Sługa dwóch panów”. Gościnnie występował także na deskach teatrów: IMKA, Powszechny, Ateneum, Syrena oraz 6. piętro.

Spełnia się również jako muzyk, występując w zespole Robodrom. Zajmuje się również dubbingiem oraz współpracuje ze Studiem Accantus, śpiewając utwory z animowanych filmów Walta Disneya.

Zdobywca kilku nagród: „Tukanu Dziennikarzy” oraz „Tukanu Publiczności” na 32. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (2011), Nagrody Specjalnej Muzeum Piosenki Polskiej w Opolu na XVIII Konkursie "Pamiętajmy o Osieckiej" (2015), wykonując piosenki „Pani mnie inspiruje” i „Orszaki, dworaki” oraz nagrody Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji „Arete” za debiut aktorski w Teatrze Polskiego Radia (2016).

Hamlet Krzysztofa Szczepaniaka ma w sobie niewinność, kruchość, delikatność, ufność i ciekawość. Uporczywie chce dociec prawdy. Mroczny, ubrany w żałobną czerń i ostentacyjny smutek, irytuje, drażni, zwodzi, prowokuje otoczenie. (…) Krzysztof Szczepaniak gra lekko, naturalnie, spokojnie, poza silną emocją, egzaltacją, bez patosu, zbędnego uniesienia. Stworzył ważną rolę. (Ewa Bąk, www.okiem-widza.blogspot.com)